Recensies

Groot concertpianiste in beeld

30 march 2019, Zael - Volop romantiek in Zael

Briljante uitvoerende kunstenaars zoals pianisten en zangers zinken naarmate de tijd vordert weg in de geschiedenis. Unieke scheppende kunstenaars zoals componisten en schrijvers krijgen steeds meer statuur naarmate de tijd verstrijkt. Daarom is het zo leerzaam en boeiend dat sopraan en wiskundelerares Gea Passies en filosoof en pianist Johanan Havinga de in haar tijd wereldberoemde concertpianiste Clara Wieck, vrouw van romantische componist Robert Schumann, uit de krochten van de geschiedenis tevoorschijn toverden.

Dat deden zij zaterdagavond 30 maart in Zael. In een op basis van veel onderzoek streng gestructureerde muzikale vertelling gleed Clara´s indrukwekkende leven van 1819 tot 1896 aan het ontroerd en verstild luisterende publiek voorbij, zoals verteld via de observaties van dochter Marie die haar op haar concertreizen vergezelde. Clara gaf op haar 71ste, in 1891 haar laatste concert.

Gea Passies die Marie speelde, zette Clara neer als een bijzonder sterke, getalenteerde vrouw, wier talent haar door een wel zeer zwaar leven tilde. Johanan Havinga speelde daarbij pianowerken van Robert Schumann, Brahms, Beethoven, Chopin en Clara Schumann-Wieck zelf, waardoor de luisteraar een prachtig palet uit de 19de eeuwse romantiek te horen kreeg. Mede dankzij het sobere, stijlvolle decor en de rustieke structuur van de voorstelling kregen de bezoekers een prachtig beeld van de opkomst van een moedige vrouw in een toen geheel door mannen gedomineerde klassieke muziekwereld. Het lied Die Meere, gecomponeerd door Brahms op tekst van Wilhelm Müller, sloot de avond zeer romantisch af.
Adriaan Meij


Duo Passies en Havinga verrast met Kurt Weill

12 january 2017, Groot Wetsinge - De vele gasten die zondag naar 't Sael in Groot Wetsinge zijn gekomen om er te luisteren naar een muzikaal programma rond de joodse, in het Duitse Dessau geboren, componist Kurt Weill (1900-1950), kwamen niet voor niets. De sopraan Gea Passies en pianist Johanan Havinga zetten een aantrekkelijk en muzikaal zeer boeiend beeld van hem neer, waarbij er ruime aandacht was voor de historische context.

Het was overigens niet voor de eerste keer dat dit tweetal optrad in de middeleeuwse pastorie. Zo brachten zij er al muzikale programma's rond Satie, Moussorgsky en Debussy.
Gea Passies, die in het dagelijkse leven lerares wiskunde is aan het Hogeland College in Warffum, kruipt tijdens zo'n optreden in de huid van een tijdgenoot van de betreffende componist en zingt dan niet alleen werken van hem, maar verbindt deze op boeiende wijze met vertellingen aan elkaar.
Tijdens het programma van zondag was ze gehuld in een prachtig 'jaren dertig' japonnetje met een perfect daarbij passend hoedje met een veer.
Het programma werd geopend met drie liedjes uit Die Dreigroschenoper van Kurt Weill op teksten van Elizabeth Hauptmann en Bertold Brecht. Passies vertelde dat meestal wordt aangenomen dat de tekst volledig van Brecht is, maar dat is niet waar. Een groot deel is geschreven door Elizabeth Hauptmann, die Brecht beminde en die hoopte dat hij haar zou trouwen (wat niet gebeurde). Weill en Brecht werkten een aantal jaren samen, totdat er een kink in de kabel kwam.
Doordat hij joods was, kreeg Weill de grootste problemen in zijn geboorteland. Het was dan ook niet zo vreemd dat hij in 1933 naar Frankrijk vluchtte. Omdat hij zich goed kon aanpassen, ging hij hier snel aan de slag. Zo werkte hij er met Jacques Deval. Van hen was te horen Le Grand Lustucru, een lied over een verzonnen verslindend monster om kindertjes, die niet willen luisteren, bang mee te maken. Maar het zou ook heel goed een ander monster kunnen zijn: het monster van het nazisme, dat de mensen 'opvrat'. Veel liederen van Weill werden indertijd gezongen door zijn vrouw Lotte Lenya.
In 1935 vertrok de componist naar de Verenigde Staten, waar hij snel aan het werk ging en zeer productief was, onder andere op het gebied van Broadway musicals. De samenwerking met Brecht vond hier een doorstart. Weill stierf plotseling in 1950. Hij had zijn geboorteland nooit meer bezocht.
In 't Sael werden de gasten tijdens de pauze verrast met heerlijke hapjes. Deze waren gemaakt met een 'knipoog' naar de joodse roots van Weill en ook naar zijn lange verblijf in de Verenigde Staten.

Ommelander Courant, maandag 13 februari, Janny de Weijs.

Satie komt tot leven bij Windkracht 13

20 november 2016, Windkracht 13, Den Helder - Buiten een gierende storm, binnen de intieme sfeer van wat zomaar een klein Parijs theater zou kunnen zijn. Windkracht 13 was zondag de perfecte ambiance voor de voorstelling Absint, waarin het pianospel van Johanan Havinga en de vertellingen en zang van Gea Passies de Franse componist Erik Satie tot leven bracht.
Ieder detail droeg bij aan de sfeer, de zetting de tafel, de rode kleedjes over de tafels bij het publiek, het gedempte licht en niet in de laatste plaats de prachtige jurk van Gea, naar een ontwerp van modehuis Callot Soeurs uit 1909. Door korte vertellingen, ingetogen pianospel, stukjes poëzie en zang raakte het publiek vertrouwd met de persoon en het werk van Erik Satie.
Na een korte pauze werd de werkelijkheid nog meer verweven met het verleden door het vertonen van een film, uitgevoerd door dansers van Cirque du Soleil, dat het liefdesverhaal vertelt van Satie en schilderes Suzanne Valadon. Terwijl de beelden de wereld toonde van de dikwijls door absint verdwaasde Satie, vertolkte Gea de rol van Suzanne, die door de zetting van de tafel in het café leek te zitten waar de film zich afspeelde. Dat de film begon met regen maakte het toevalligerwijs extra toepasselijk voor deze stormachtige zondag. De muziek onder de film werd ter plekke gespeeld door Johanan.
Een boeiende voorstelling waarbij zowel in spel als in de muziek stiltes niet werden geschuwd, waardoor de beleving van het geheel nog intenser werd. Na deze indrukwekkende voorstelling nodigde Gea het aanwezige publiek uit om een slokje absint met hen te drinken. Na enige terughoudendheid gaven de aanwezigen daar gehoor aan terwijl ondertussen een hapje werd geserveerd door eigenares Els Ellen, die aan het begin de voorstelling opende met het aansteken van een kaars.

Zie de oorspronkelijke recentie voor meer informatie.


[1] 2 3 4 > >>